محبوبم!
اگر نسبت به معاشرت های تو با این و آن، حساسیت دارم، معنی اش لزوما این نیست که به تو مشکوکم. دلیلش این است که همجنس های محترم خودم را بهتر از تو می شناسم!
شما مردها اگر قرار باشد مخ کسی را بزنید، همان اول کار دست تان رو می شود. این لو رفتن یا به هوش ما زن ها ربط دارد، یا به بی دست و پایی خودتان، اما به هر حال، چیزی برای پنهان کردن وجود ندارد. شما مردها همان ابتدا نشان می دهید دنبال چه چیز هستید، اگه روی خوش ببینید ادامه می دهید، اگر نه می روید سراغ نفر بعدی .... دم تان هم گرم. اصلا سلامت روانی را شما دارید.
همجنس های من اما ... فغان!
ممکن است تو را در میان یک جمع به نام خانوادگی خطاب کنند و در میان جمع دیگر، به اسم کوچک. ممکن است جلوی کسانی فحش ات بدهند و جلوی کسان دیگر، مجیزت را بگویند. ممکن است گاهی برادرشان باشی، گاهی دوست خوب شان، گاهی همکار محترم شان و گاهی بهانه ی عشوه های خرکی شان وقت گفتن لفظ ِ «عزیزم».
من به تو شک ندارم جان دلم . مسأله ی من، مسأله ای زنانه است که ابدا «خودمانی» نیست.